Usuwanie z wody związków żelaza i manganu ma w procesie uzdatniania wody duże znaczenie. Mimo że sole żelaza i manganu w wodzie występują w takich samych połączeniach, to usuwanie ich przebiega w sposób nieco odmienny.
Sole żelaza hydrolizują się w wodzie stosunkowo łatwo, tworząc rozpuszczalne wodorotlenki, które następnie są utleniane do nierozpuszczalnych i wytrącających się wodorotlenków żelazowych. Sole manganu są trwalsze i nie hydrolizują tak łatwo jak sole żelaza. Do ich usunięcia niezbędne są katalizatory. Skuteczność odmanganiania zależy także od odczynu pH (najkorzystniej przebiega przy pH?10). Przy niskich wartościach pH, odmanganianie jest możliwe tylko w obecności katalizująco działających tlenków manganu. Podstawowymi elementami układu technologicznego odżelaziania jest aerator oraz filtr żwirowy. W aeratorze następuje napowietrzanie wody, pod wpływem którego rozpoczyna się wytrącanie wodorotlenków, zatrzymywanych następnie na filtrze żwirowym. W przypadku odmanganiania wody o wysokim pH układ technologiczny jest ten sam. Często w takim przypadku te dwa procesy zachodzą jednocześnie. Przy mniej korzystnych warunkach stosuje się dwa stopnie filtracji.
Karty katalogowe filtrów węglowych, których skuteczność oparta jest na złożach węglowych
usuwających zawiesiny, substancje zapachowe i smakowe.
Karty katalogowe odżelaziaczy, za pomocą których usuwa się z wody związki żelaza i manganu.
Filtry odżelaziające 67
Filtry odżelaziające 67 K
|
|